Να παρθεί απόφαση να οργανωθεί δυναμική διεκδίκηση – Φτάνει πια με την υπονόμευση του αγώνα
«Την ίδια ώρα που συνεδριάζει η διοίκηση της ΓΣΕΕ, 18 Εργατικά Κέντρα (όπως το ΕΚΑ, το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας), 12 Ομοσπονδίες και 212 Σωματεία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα έχουν πάρει μέχρι τώρα απόφαση για απεργία στις 14 Νοέμβρη, γιατί βρίσκεται σε εξέλιξη η εφαρμογή του άθλιου νόμου Βρούτση – Αχτσιόγλου. Η εργατική τάξη δεν μπορεί να ανεχθεί από την πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ την υπονόμευση και το μπλοκάρισμα των αγώνων, την προσπάθεια νοθείας που είναι σε εξέλιξη μπροστά στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ το Μάρτη του 2019 σε τουριστικό θέρετρο στην Καλαμάτα. Δεν μπορούμε να ανεχθούμε τους εργοδότες μέσα στα Σωματεία και την ίδια τη ΓΣΕΕ».
Να παρθεί απόφαση να οργανωθεί δυναμική διεκδίκηση
Στη διάρκεια της συγκέντρωσης, ο Γιώργος Πέρρος, εκ μέρους της ΕΓ του ΠΑΜΕ και εκπροσωπώντας δεκάδες Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και Συνδικάτα, παραχώρησε συνέντευξη Τύπου, αναφέροντας τα εξής
«Κύριοι των ΜΜΕ,
Αγαπητοί συνάδελφοι, μέλη των ΔΣ των συνδικάτων που εκπροσωπείτε χιλιάδες εργαζόμενους,
Βρίσκεται σε εξέλιξη η εφαρμογή του άθλιου νόμου Βρούτση – Αχτσιόγλου. Νόμος-δολοφόνος γιατί για τους εργαζόμενους σημαίνει:
* Κατάργηση ΣΣΕ, ελεύθερων διαπραγματεύσεων.
* Καθήλωση μισθών με Υπουργική Απόφαση.
* Μονιμοποίηση όλου του αντεργατικού πλαισίου.
Τα ίδια τα στοιχεία του ΕΦΚΑ αποκαλύπτουν τα παραμύθια της κυβέρνησης. Η πορεία των μισθών από το 2011 έως το 2017 είναι συνεχώς φθίνουσα, με έτος-“ορόσημο” το 2012, οπότε με την ΠΥΣ 6/2012 καθιερώθηκε ο”υποκατώτερος” μισθός και επήλθε μείωση του κατώτερου μισθού κατά 32% και 22%.
Συγκεκριμένα, τον Ιούνη του 2011 ο μέσος μεικτός μισθός της συνολικής απασχόλησης ήταν 1.230,50 ευρώ και τον Ιούνη του 2017 ήταν 905 ευρώ (μείωση 325,5 ευρώ ή 26,5%). Ειδικότερα, ο μέσος μισθός στις θέσεις πλήρους απασχόλησης μειώθηκε κατά 18,8% και ο μέσος μισθός στις θέσεις μερικής απασχόλησης μειώθηκε κατά 35%.
Είναι ανάγκη να δυναμώσει η πάλη των εργαζομένων για αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές. Κανείς κάτω από 751 ευρώ. Συλλογικές Συμβάσεις, κατάργηση των χαρατσιών, δημόσια δωρεάν Υγεία – Παιδεία, να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις της λαϊκής περιουσίας. Σ’ αυτή την κατεύθυνση καταθέσαμε και σήμερα την πρόταση για πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 14 Νοέμβρη που ήδη έχουν αποφασίσει 18 μεγάλα Εργατικά Κέντρα, μεταξύ των οποίων και το ΕΚΑ και το ΕΚΠ, 12 μεγάλες Ομοσπονδίες ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, 212 από τα μεγαλύτερα Συνδικάτα δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και κάθε μέρα προστίθενται κι άλλα. Θυμίζουμε εδώ τις κινητοποιήσεις μεγάλων κλάδων για τις ΣΣΕ, όπως των Οικοδόμων, των Τροφίμων, του Φαρμάκου και άλλων κλάδων.
Ζητάμε να παρθεί απόφαση να οργανωθεί δυναμική διεκδίκηση. Φτάνει πια με την υπονόμευση του αγώνα των Συνδικάτων. Η πλειοψηφία της ηγεσίας των εργατοπατέρων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού δείτε τη στάση κράτησε: Στη ΓΣΕΕ έλεγαν δεν συντρέχει λόγος για απεργία στην Εκτελεστική Επιτροπή που συνεδρίασε στις 10 Οκτώβρη και ξαναμπήκε το θέμα της αγωνιστικής απάντησης. Στο ΕΚΑ πίεζαν να μην παρθεί καμιά απόφαση. Την ίδια στάση κράτησαν και στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Ήθελαν να καταγραφεί η στάση τους για να πάρουν τα εύσημα από το υπουργείο. Στο ΕΚΑ και σε πολλά Συνδικάτα δεν τα κατάφεραν. Κύριοι της κυβέρνησης, όμως, μην τους μαλώνετε. Έδειξαν μεγάλες ικανότητες και τώραξαναπροσπαθούν, σήμερα αυτό επιδιώκουν.
Κράτησαν πιο κυβερνητική στάση και από τους κυβερνητικούς. Τα Συνδικάτα πήραν την υπόθεση στα χέρια τους. Αποφάσισαν απεργία από τα κάτω στις 14/11. Και τώρα έρχονται να την μπλοκάρουν, να την υπονομεύσουν αυτή την προσπάθεια, σε απευθείας συνεννόηση με το υπουργείο Εργασίας, όπως ακριβώς έγινε και όταν η κυβέρνηση έφερε τον απεργοκτόνο νόμο που δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Τους καταγγέλλουμε.
Η πλειοψηφία των εργατοπατέρων επιδιώκουν να μπλοκάρουν κάθε αγωνιστική δράση, κάθε πρωτοβουλία που ξεδιπλώνεται από τα συνδικάτα, από χώρους δουλειάς. Γι’ αυτό και βάζουν εμπόδια στην απεργιακή απάντηση που εδώ και καιρό έχουν αποφασίσει δεκάδες Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες. Παράλληλα αρνούνται οποιαδήποτε χρηματοδότηση των οργανώσεων για να μπορούν να εκδώσουν υλικά για την προπαγάνδιση της απεργίας.
Το ΠΑΜΕ απευθύνεται με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και την καλεί να κρίνει τη στάση κάθε συνδικαλιστικής δύναμης απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις του.
Δίνουμε σήμερα αυτήν τη συνέντευξη Τύπου εδώ έξω από τα γραφεία της ΓΣΕΕ. Το μόνο που απασχολεί τη σημερινή πλειοψηφία είναι το συνέδριό της και όχι το πώς θα οργανωθεί η πάλη ενάντια στην επίθεση κυβέρνησης και επιχειρηματικών ομίλων που εντείνεται. Συνέδριο που έχει αποφασίσει να το κάνει πού
νομίζετε;! Στην Καλαμάτα!!! Σε τουριστικό θέρετρο όπου για να μείνεις μια βραδιά πρέπει να πληρώσεις 200 ευρώ. Μακριά από την εργατική τάξη, μακριά από τα προβλήματά της, κρυφά και χωρίς ενοχλήσεις.
Βλέπετε, μέχρι σήμερα είχαμε τον ιατρικό τουρισμό, τώρα έχουμε και τον εργατοπατερίστικο τουρισμό. Μεγάλη η χαρά των μεγαλοξενοδόχων.
Τους πήρε ο πόνος και γιορτάζουν λέει τα 100 χρόνια από την ίδρυση της ΓΣΕΕ. Δεν έχουν ίχνος ντροπής πάνω τους. Η ΓΣΕΕ ιδρύθηκε στον Πειραιά. Θα μπορούσαν να το πραγματοποιήσουν εκεί. Θα τρίζουν τα κόκαλα των ιδρυτών της, των χιλιάδων αγωνιστών που μπήκαν μπροστά στον αγώνα και έφτασαν μέχρι και το θάνατο για να υπερασπιστούν τη ζωή της εργατικής τάξης. Τιμούν λένε το ΜΑΗ του ’36, τους “200” της Καισαριανής. Αίσχος!
Βρίσκεται σε εξέλιξη η διαμόρφωση των μηχανισμών με την πλήρη συμμετοχή της μεγαλοεργοδοσίας και εκτεταμένη νοθεία. Θέλουμε να επαναλάβουμε ότι πλέον σε υψηλές θέσεις της τριτοβάθμιας οργάνωσης βρίσκονται οι ίδιοι οι εργοδότες. Όπως συμβαίνει στη ΓΣΕΕ, όπου ο εκπρόσωπος Τύπου είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος ανώνυμης εταιρείας που εκμεταλλεύεται εργαζόμενους, πραγματοποιεί αγοραπωλησίες κλπ.
Όπως στο χρηματοπιστωτικό σύστημα όπου πρόεδρος Ομοσπονδίας του χώρου είναι αντιπρόεδρος τράπεζας. Ο γραμματέας ταμίας του ΔΣ της τράπεζας. Εκλογές γίνονται με τα διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων να πρωτοστατούν στις αρχαιρεσίες των συνδικάτων. Οι ίδιοι να εκλέγονται στα ΔΣ και αντιπρόσωποι στιςδευτεροβάθμιες οργανώσεις και την ίδια τη ΓΣΕΕ.
Η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις της επιδιώκουν να δυναμώσει ο μηχανισμός αυτός για να μπορούν να ελέγχουν τα συνδικάτα. Να μπλοκάρουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων και κυρίως να επιβάλουν τον προσανατολισμό της αγωνιστικής άπνοιας, της εργασιακής ειρήνης, του “κοινωνικού διαλόγου”, της λογικής της στήριξης των επιχειρηματιών, της ανταγωνιστικότητας, της στήριξης της βαρβαρότητας που ζει η εργατική τάξη. Όσοι σήμερα υποστηρίζουν ότι χωρίς αγώνα, διεκδίκηση, στα σαλόνια των υπουργείων και του ΣΕΒ θα λυθούν τα προβλήματα της εργατικής τάξης και όχι με την ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων με τους συνδικαλιστές στους χώρους δουλειάς, είναι επικίνδυνοι.
Για το ΠΑΜΕ και τα εκατοντάδες Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες και σωματεία η μάχη που θα δώσουμε για το συνέδριο της ΓΣΕΕ το Μάρτη του 2019 δεν είναι μάχη για τις καρέκλες, για τα προνόμια. Αυτά τα χαρίζουμε στην ΠΑΣΚΕ, τη ΔΑΚΕ, τις ομάδες του Βασιλόπουλου του ΣΥΡΙΖΑ και όποιον άλλον εκπροσωπεί. Είναι μάχη για τον προσανατολισμό και την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και αυτή η σημαντική μάχη αφορά ολόκληρη την εργατική τάξη, όλο το λαό.
Για αυτό και καλούμε τους εργαζόμενους, όλους τους τίμιους συνδικαλιστές, όλα τα συνδικάτα που σέβονται και αγωνίζονται για να αντιμετωπίσει η εργατική τάξη την καθημερινή επίθεση, που θέλουν οι εργαζόμενοι να βγουν στο προσκήνιο, να μην ανεχθούν αυτήν την κατάσταση.
Να μην ανεχθούν τη σιγή νεκροταφείου που θέλουν να επιβάλουν οι δυνάμεις των εργατοπατέρων.
Καλούμε τους εργαζόμενους από τους χώρους που εκλέγονται αυτοί οι εργατοπατέρες να τους απομονώσουν, να τους πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων.
Να αναρωτηθούν οι εργαζόμενοι για τη στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ:
* Πρόκειται για συνδικάτο που παλεύει, που υπερασπίζεται τους εργαζόμενους;
* Μπορεί να στηριχτεί ο εργάτης;
* Θα οργανώσει την πάλη της εργατικής τάξης;
* Πρόκειται για συνδικάτο που βάζει μπροστά τις ανάγκες των εργαζομένων;
* Πρόκειται για συνδικάτο, όταν τα στελέχη του στηρίζουν τους υγιείς όπως λένε επιχειρηματίες;
* Πρόκειται για συνδικάτο που ενώ είναι σε εξέλιξη η επίθεση της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων δεν παίρνει κανένα μέτρο για να απαντήσει, αντίθετα βάζει σοβαρά εμπόδια, παίρνοντας ουσιαστικά το μέρος της κυβέρνησης, δίνοντάς της χώρο και χρόνο;
* Πρόκειται για συνδικάτο, όταν αρνήθηκε να υπερασπιστεί το δικαίωμα στην απεργία που χτυπήθηκε από την κυβέρνηση;
* Πρόκειται για συνδικάτο, όταν η κυβέρνηση κατέθεσε τροπολογία για την ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών και τη στήριξε πλήρως; Άχνα δεν έβγαλε.
* Πρόκειται για συνδικάτο, όταν η ηγεσία της συναντιέται ξεχωριστά με την Λαγκάρντ και τους ομοίους της στην ΕΕ και παζαρεύει πίσω από κλειστές πόρτες τα δικαιώματα των εργαζομένων;
* Πρόκειται για συνδικάτο που νοιάζεται για την οργάνωση της εργατικής τάξης όταν επιδιώκει να πετάξει έξω οργανώσεις ζωντανές που παλεύουν καθημερινά για τη μαζικοποίηση των συνδικάτων, για να σηκώσει κεφάλι, να διεκδικήσει τις δικές της ανάγκες;
* Πρόκειται για συνδικάτο, όταν ζητάει από το αστικό κράτος και την κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς για να πάρει μέτρα ενάντια στα συνδικάτα που παλεύουν ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση;
Και μιας και είναι τα 100χρονα της ΓΣΕΕ, να θυμίσουμε στους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ ότι η στάση τους αυτή έρχεται από τα παλιά. Στις 27 Μάρτη – 7 Απρίλη του 1926 στο 3ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ η κυβέρνηση Πάγκαλου επιχείρησε να πετάξει έξω όσους είχαν τη γραμμή της ταξικής πάλης. Συνέλαβε τους 110 από τους 278 και τους κράτησε μακριά από τον Πειραιά μέχρι που έληξαν οι εργασίες. Στο 4ο Συνέδριο, 8-15 Μάη του 1928 διέγραψαν 300 σωματεία αποκλείοντας 213 αντιπροσώπους και μεγάλες ομοσπονδίες.
Τις δεκαετίες ’60 και ’70 οι Μακρήδες, οι Θεόδωροι είχαν κάτσει στο σβέρκο της εργατικής τάξης. Απ’ ό,τι φαίνεται τους μελέτησαν καλά και τους αντιγράφουν σε όλα!
Δίνουμε σήμα προς τη ΓΣΕΕ ότι δεν πρόκειται να γίνει συζήτηση, να ξεκινήσει συνέδριο χωρίς τις ζωντανές δυνάμεις, που κάθε μέρα δίνουν μάχες, διαβαίνουν το δύσκολο δρόμο της ταξικής πάλης. Είναι γελασμένοι όσοι έχουν στρογγυλοκαθίσει εδώ στη ΓΣΕΕ ότι η εργατική τάξη και το κίνημά της θα μπει στο περιθώριο».
