Αν εξαιρέσεις κάποιες αναλαμπές με φωτεινά διαλείμματα, δεν άλλαξε απολύτως τίποτα στον χώρο. Το ελληνικό ποδόσφαιρο τελώντας υπό κατοχή, ελεγχόμενο και καταδυναστευόμενο, πορεύτηκε στην ίδια μοιραία ρότα και τη χρονιά που μας εγκαταλείπει.
Ένας μικρός απολογισμός σε οδηγεί κατευθείαν και μονόδρομα στη θλιβερή διαπίστωση ότι τα πάντα κινήθηκαν πανομοιότυπα στη γνωστή τροχιά της διαιωνιζόμενης φθοράς και απαξίωσης του. Με τους θεσμούς να αυτοδιασύρονται και να το βαρύνουν με πρόσθετα τεκμήρια ανυποληψίας. «Φεύγει» ο χρόνος και αφήνει πίσω του τεράστια ερωτηματικά στο χώρο του ποδοσφαίρου, που σε πολλές περιπτώσεις κάνουν κομμάτια και θρύψαλα ότι έχει απομείνει όρθιο από το πέρασμα ακόμη του Αττίλα (βλέπε Κοσκωτάς και παράγκα) μέχρι σήμερα. Αναφερθήκαμε εισαγωγικά σε μικρές αναλαμπές μέσα σε ένα βαθύ σκοτάδι.
Πραγματικά ήταν λίγες και πολύ γρήγορα έσβησαν. Ωστόσο προλάβαμε σε μια από αυτές τις αναλαμπές να ζήσουμε κάποιες καθαρές και κρυστάλλινες διαιτησίες από ξένους διαιτητές πρώτης επιλογής, οι οποίες δυστυχώς στη συνέχεια εκφυλίστηκαν και κατέληξαν σε μετακλίσεις τριτοκλασάτων προφανώς και ελεγχομένων από το σύστημα. Αναλαμπή επίσης υπήρξε και χειροκροτήθηκε αρχικά η σοβαρή τομή που έγινε με το να επιστρατευτούν στην αθλητική δικαιοσύνη τακτικοί δικαστές. Το αποτέλεσμα; Απογοητευτικό πέρα ως πέρα.
Είδαμε Πόντιους Πιλάτους να εκτίθενται ανεπανόρθωτα από το Ανώτατο Αθλητικό Δικαστήριο της Ευρώπης (CAS) και πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις με τακτικούς να ευθυγραμμίζονται σκανδαλωδώς με πασιφανέστατες αδικίες (βλέπε κλεμμένοι τίτλοι). Στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε κορυφαίες αποδείξεις με τις πρόσφατες δίκες των «28» για τα στημμένα και της απόπειρας φόνου του Θεσσαλού διαιτητή Τζήλου. Οι διαδικασίες, οι αμφιλεγόμενες εισαγγελικές προτάσεις και τα όσα βγήκαν στο φως και αφορούν ανακριτικές παραλείψεις, στην κυριολεξία τρόμαξαν την κοινή γνώμη.
Εν κατακλείδι οι μικρές παρενθέσεις και οι ελάχιστες αναλαμπές πιστώνονται στην εντυπωσιακή αλλαγή που έγινε και η οποία όμως δεν κράτησε πολύ γιατί οι εξυγιαντές αποδείχθηκαν ελάχιστοι. Δούλεψαν μόνο για την πάρτη τους. Δυστυχώς παρέδωσαν τα πάντα στο γνωστό πανίσχυρο ποδοσφαιρικό παρασκήνιο.
Ο απολογισμός λοιπόν για το 2020 για το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πραγματικά πικρός, σκληρός και θλιβερός. Όσοι παρακολουθούν με προσοχή τα όσα διαδραματίζονται στο χώρο ιδιαίτερα της διαιτησίας και της απονομής δικαιοσύνης, έχουν καταλήξει μοιραία σε δυσοίωνες προβλέψεις. Οι θεσμοί δείχνουν και είναι απόλυτα ελεγχόμενοι. Με την Πολιτεία αφελώς σε μερικές περιπτώσεις και εξώφθαλμα όμως υπόπτως σε άλλες να αλληθωρίζει και να συγκαλύπτει, ελπίδες για ξέφωτα και νέες αναλαμπές δεν υπάρχουν.
Ο Αττίλας είναι εδώ! Προκαλεί, σκανδαλίζει και μας ειρωνεύεται με θρασύτητα όντας κράτος εν κράτει. Το 2020 φεύγει και αφήνει στην ανθρωπότητα την ελπίδα του εμβολίου για την πανδημία. Άραγε υπάρχει τέτοια προοπτική για να βρεθεί εμβόλιο και για τον ιό που χρόνια κατατρώει τα σωθικά του ελληνικού ποδοσφαίρου;
metrosport.gr
