Το νέο σύστημα διεξαγωγής του ποδοσφαιρικού Τσάμπιονς Λιγκ αποτελεί πιστό αντίγραφο του αντίστοιχου της Ευρωλίγκα και βασίζεται στο άκρως καπιταλιστικό (σ. σ. ολιγαρχικό) καθεστώς που καταδυναστεύει την παγκόσμια κοινωνία. Είναι ένα σύστημα χυδαίου διαχωρισμού των αθλητικών συλλόγων σε τρεις κατηγορίες.
Στην πρώτη βαθμίδα βρίσκονται τα ισχυρότερα club του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου τα οποία έχουν σχηματίσει τη δική τους λέσχη Μπίλντερμπεργκ και μοιράζονται περίπου το 90% των συνολικών εσόδων. Στη δεύτερη συναντά κανείς τους ευκατάστατους-συγκυριακά ευνοούμενους με προσωρινά δικαιώματα. Στην τρίτη είναι οι πληβείοι των οποίων η συμμετοχή είναι αναγκαία για να έχουν συμπληρωματικό ρόλο σε εθνικά πρωταθλήματα και διεθνείς διοργανώσεις, ούτως ώστε να δημιουργείται ικανοποιητικό πακέτο αγώνων χάριν εμπορικής και τηλεοπτικής εκμετάλλευσης.
Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του ποδοσφαιρικού Τσάμπιονς Λιγκ με την Ευρωλίγκα είναι ότι στην πρώτη περίπτωση, οι βαθιές τομές πραγματοποιούνται υπό την αιγίδα της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας (ΟΥΕΦΑ) με ξεκάθαρο στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τεσσάρων ομοσπονδιών (Αγγλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία).
Στην Ευρωλίγκα, η ΦΙΜΠΑ (προς το παρόν) αντιστέκεται διότι δεν διαχειρίζεται το εμπορικό και κατ’ επέκταση οικονομικό πακέτο. Και η σύγκρουσή της με την ECA γίνεται προς αυτή την κατεύθυνση.
Κουμάντο στα δύο δημοφιλέστερα ομαδικά αθλήματα κάνουν οι λίγκες. Παραδείγματος χάρη, στο μπασκετικό Τσάμπιονς Λιγκ κι έχοντας το 50% της διοργάνωσης η λίγκες επέβαλλαν ριζοσπαστικές αλλαγές και τη δημιουργία 5ου ομίλου για να εξυπηρετήσουν τους «πελάτες» τους. Για τη ΦΙΜΠΑ δεν άλλαξε κάτι. Ηδη έχει πάρει τρία εκατομμύρια ευρώ από τη διάθεση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Αντιθέτως, η εταιρία που διαχειρίζεται τα τηλεοπτικά δικαιώματα (με καθεστώς κεντρικής διαχείρισης) θα «πουλήσει» περισσότερους αγώνες στα τοπικά τηλεοπτικά δίκτυα.
Εν τέλει, το σύστημα διεξαγωγής των δύο δημοφιλέστερων διοργανώσεων είναι ένα παρακλάδι της πραγματικής μορφής της παγκοσμιοποίησης και λειτουργεί κατά των «μικρών». Κι όπως συμβαίνει στην κοινωνία, έχει ελάχιστη σημασία αν ένας οργανισμός έχει χρέη 300 ή 500 εκατομμυρίων ευρώ – όπως συμβαίνει δηλαδή με τις Μπαρτσελόνα, Ρεάλ. Αντιθέτως, αν ο φάκελος μιας μικρομεσαίας ομάδας μπαίνει σε καθεστώς αυστηρού ελέγχου και οι… χαρτογιακάδες έχουν το θράσος να σου κουνούν επιδεικτικά το δάχτυλο και να αποφασίζουν για την ύπαρξή σου.
metrosport.gr
