Κώστας Πετρωτός
Στα 47 μου έχω πειστεί ότι στην ζωή όλα γίνονται για καλό. Αρκεί, βέβαια, να θες να το δεις και να μην εθελοτυφλείς. Υπό αυτό το πρίσμα, ίσως και να είναι καλύτερο για τον ΠΑΟΚ ότι μετά το γκολ-πέναλτι του Βιεϊρίνια δεν υπήρχαν 3-4 λεπτά ακόμη, γιατί με την εικόνα που είχε το ματς κόντρα στον Αρη το πιθανότερο θα ήταν ο Δικέφαλος να σημείωνε και τρίτο γκολ. Θα μιλούσαμε για επική ανατροπή, αλλά ίσως αυτό αποτελούσε την αφορμή να μπούνε κάτω από το χαλάκι τα σοβαρά προβλήματα και οι αδυναμίες που έχει ο φετινός ΠΑΟΚ.
Το τελικό 2-2 και κυρίως η εικόνα μέχρι το 84′ οδήγησε τον περισσότερο κόσμο (μπορεί να το αντιληφθεί όποιος κάνει μία βόλτα στα social media) να μπει σε μία σοβαρή ανάλυση για το τι φταίει και ο ΠΑΟΚ φέτος έχει αυτό το αγωνιστικό χάλι. Το αξιοσημείωτο είναι ότι η πλειοψηφία των οπαδών, όπως συνήθως συμβαίνει σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, δεν μπήκε στο «τριπάκι» να ασχοληθεί με την διαιτησία παρότι υπήρχαν αφορμές για να το κάνει (όπως το μαρκάρισμα του Μαντσίνι στον Τσιγγάρα στην αρχή της φάσης του 0-2 που οι περισσότεροι τηλεσχολιαστές διαιτησίας το έκριναν επιθετικό φάουλ).
Παράλληλα, αναγνώρισε ότι μερίδιο στην… μη ήττα έχει και η διαχείριση του ματς που έγινε από τον πάγκο του Αρη αποσύροντας ταυτόχρονα Γκάμα και Μπερτόγλιο και λίγο αργότερα και τον Σάσα, τους παίκτες δηλαδή που αποτελούσαν χθες πονοκέφαλο για τον Γκαρσία και τους ποδοσφαιριστές του και ήταν οι βασικοί υπαίτιοι μίας διαφαινόμενης βαριάς ήττας.
Το βασικό συμπέρασμα της πλειοψηφίας των οπαδών είναι αυτό που βγάζει μάτι από την αρχή της περιόδου: Το ρόστερ είναι γεμάτο κενά, υπάρχουν παίκτες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα περνούσαν έξω από την Τούμπα κι αν δεν μπαίνουμε τώρα στην διαδικασία να αραδιάσουμε ονόματα είναι γιατί υπάρχουν ακόμη παιχνίδια μπροστά, η δυνατότητα αλλαγής τους δεν υπάρχει και ουσιαστικά με αυτούς θα πορευτεί ο ΠΑΟΚ ως το τέλος της σεζόν.
Για να καταλάβει κανείς το πρόβλημα στην ατομική ποιότητα των παικτών, αρκεί να δει τα στατιστικά της αναμέτρησης (μπορείτε να πατήσετε εδώ). Σε κανέναν τομέα δεν υπερτερεί ο Αρης και φαινομενικά ο ΠΑΟΚ σε όλα ήταν καλύτερος. Κι όμως, ειδικά στο πρώτο μέρος, η απόδοση των γηπεδούχων ήταν η χειρότερη εδώ και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Η απουσία του Τζόλη (έκανε επτά φορές εμετό από το πρωί της Κυριακής μέχρι και λίγη ώρα πριν η ομάδα φύγει από το ξενοδοχείο) πρόσθεσε στο τεράστιο και διαρκές ανασταλτικό πρόβλημα που έχει ο ΠΑΟΚ και την μεσοεπιθετική αδυναμία. Ο Ουάρντα πήγε στα αριστερά θυσιαζόμενος-όπως είπε ο Γκαρσία-για τον κινούμενο σε ρηχά νερά Καγκάβα στον άξονα, εγκλωβίστηκε και έτσι και το μαρκάρισμα του Αντρίγια ήταν πιο εύκολο για τους «κιτρινόμαυρους». Απέμενε ο Κρμέντσικ που ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις από την αρχή ως το τέλος του ματς, αλλά με κακές τελικές ενέργειες.
Στην μεσαία γραμμή, ο Σβαμπ είχε πάλι δυνάμεις για περίπου μία ώρα και μετά άρχισε να αγκομαχά, ενώ ο Τσιγγάρας είχε διάθεση, παράλληλα όμως και ένα μεγάλο βάρος να σηκώσει την οργάνωση του παιχνιδιού από πίσω που ακόμη δεν είναι έτοιμος να αναλάβει μόνος. Φάνηκε όταν μπήκε ο Ελ Καντουρί στο ματς, μαζί με τον επιθετικογενή Μπάμπα.
Φυσικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα προέκυπτε όταν ο Αρης έβγαινε στο μισό του γηπέδου προς την περιοχή του Ζίβκοβιτς. Τα γκολ που δέχθηκε ο ΠΑΟΚ (πέρα από το αν έκανε ή όχι ο Μαντσίνι φάουλ στην φάση του δεύτερου) είναι πραγματικά πολύ φθηνά. Ειδικά στην φάση του 0-1, είναι αδιανόητο ο Ζίβκοβιτς να αποκρούει όπως απέκρουσε και να μην υπάρχει παίκτης να πάρει το ριμπάουντ.
Οι κινήσεις που έγιναν στο δεύτερο μέρος, αρχικά η επιλογή να παίξει με δύο φορ και προς το τέλος του ματς η είσοδος των Μπάμπα και Ελ Καντουρί, συμμάζεψαν κάπως την κατάσταση, κυρίως, όμως, έδωσαν την ευκαιρία να φανεί η προσωπικότητα κάποιων παικτών. Ο Ινγκασον και ο Βιεϊρίνια δεν αντιμετώπισαν φοβικά το έκρυθμο σκηνικό που είχε δημιουργηθεί (μέρος του ήταν και το επεισόδιο με τον Πασχαλάκη στην κερκίδα και καλό είναι ο ΠΑΟΚ να ψαχτεί πώς συνέβη κάτι τέτοιο σε παιχνίδι με δυνατότητα ελάχιστοι άνθρωποι να βρίσκονται στα επίσημα) ηγήθηκαν μίας αντεπίθεσης που έχει ως μεγάλο κέρδος, μία σχετική ηρεμία (φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν έχανε ο ΠΑΟΚ) με βάση την οποία μπορούν να ψαχτούν τεχνικό τιμ και παίκτες για να συμμαζέψουν κάπως, όσο αυτό είναι εφικτό, την κατάσταση.
Καλό το Κύπελλο και η δεύτερη θέση, αλλά ο σχεδιασμός είναι αυτός που καίει
Θα αναρωτηθεί κανείς διαβάζοντας τα παραπάνω: «δηλαδή Κώστα, μας λες ότι ο ΠΑΟΚ δεν έχει καμία τύχη για το Κύπελλο και την δεύτερη θέση;»). Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: με την εικόνα που έχει τώρα ο ΠΑΟΚ, όχι. Δεν μπορεί έτσι ούτε καν από τα Γιάννινα να προκριθεί και ας βάλουν στα αποδυτήρια της Νέας Μεσημβρίας κι αυτή την σκέψη. Όχι για λόγους μαζοχισμού, αλλά γιατί αν δεν δούνε το πρόβλημα κατάφατσα δεν θα μπορέσουν να δώσουν έστω μερικές από τις πειστικές λύσεις που απαιτούνται.
Με απλά λόγια, ας βγει η σεζόν με ένα σχέδιο εκτάκτου ανάγκης (προσωπικά πιστεύω ότι στην υλοποίησή του θα είχε θέση ακόμη και ο Ταλιχμανίδης, γιατί είναι προφανές ότι ο ΠΑΟΚ οδηγείται σε αδιέξοδο με τους γκολκίπερ του), μακιγιάροντας όσο μπορεί το κακοσχεδιασμένο οικοδόμημα ο Γκαρσία με τους συνεργάτες του, όμως, παράλληλα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή ένας σοβαρός σχεδιασμός. Αυτός πρέπει να αρχίσει με το ποιος θα είναι αθλητικός διευθυντής. Σέρνεται εδώ και μέρες μία ιστορία αποχώρησης του Όλαφ Ρέμπε και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Το θέμα πρέπει να ξεκαθαρίσει εδώ και τώρα: Ή θα αποχωρήσει άμεσα ή θα γίνει γνωστό ότι συνεχίζει και αρχίζει το χτίσιμο της νέας ομάδας σε συνεννόηση με τον προπονητή.
Κι ο Γκαρσία; Εξαιρείται από την κριτική; Φυσικά και όχι και οφείλει κι αυτός και οι συνεργάτες του να γίνουν λίγο πιο αποτελεσματικοί στην εξεύρεση λύσεων. Πολύ απλά, ο ΠΑΟΚ δεν γίνεται να εξακολουθεί να δέχεται γκολ σαν τα χθεσινά. Παρατηρώ, βέβαια, ότι πολλοί λένε με περίσσεια… άνεση και ευκολία «δεν μπορεί ο Γκαρσία, Πάμπλο σε αγαπάμε σε εκτιμάμε αλλά δεν είσαι γι’ αυτό το πόστο» και διάφορα παρόμοια σχόλια.
Από την στιγμή που κλήθηκε στα μισά της σεζόν να αναλάβει μία ομάδα που δεν έχτισε ο ίδιος και μάλιστα δεν του δόθηκε και τον Ιανουάριο η δυνατότητα να επιλέξει τις προσθήκες, η δική του ευθύνη περιορίζεται σε κινήσεις διαχείρισης σε συγκεκριμένους αγώνες. Χθες, σίγουρα δεν του βγήκε η επιλογή Καγκάβα στον άξονα (αλλά ούτε Λάμπρου και Μουργκ είχαν πείσει ότι δικαιούταν να πάρουν αυτοί θέση στο βασικό σχήμα, έτσι ώστε ο Ουάρντα να μείνει στον ρόλο του επιτελικού μέσου), αλλά στις αλλαγές του αποδείχθηκε αρκετά πιο εύστοχος από τον Ακη Μάντζιο.
Υ. Γ 1: Θα αναλύσουμε προσεχώς πόσο μεγάλη ζημιά κάνει στον ΠΑΟΚ και τις αποφάσεις που παίρνει ο Σαββίδης εν μέσω πανδημίας η άδεια Τούμπα. Χάνεται το πιο ουσιαστικό κανάλι επικοινωνίας του ομογενή επιχειρηματία με την πραγματικότητα του συλλόγου.
Υ.Γ, 2 Αν ένας πρόεδρος ιστορικού συλλόγου όπως είναι ο Αρης, πανηγυρίζει μία… ισοπαλία με τον τρόπο που το έκανε χθες ο Θόδωρος Καρυπίδης, τότε αυτός είναι ένας καλός λόγος προβληματισμού για τους οπαδούς του.
metrosport.gr
